Solo van België naar Australië op een BMW R1100 GS motorfiets.
Achttiende en negentiende verslagen
Deze verslagen zijn verloren gegaan doordat ik frisdrank over het keyboard heb gegoten.
Daarvoor in de plaats een kort een stukje tekst uit een e-mail die ik daar later over verzond:
De verhalen over Maleisie en Singapore zijn verloren gegaan, maar het kilometer logboek niet; ik weet nog van de reisdagen waar ik was. Het verhaal kan nog opnieuw geschreven worden, en dat moet ook eens een keer. Want: Ik zou uiteindelijk een boek-op-CD willen maken, met alle plaatjes enzovoorts, en met mogelijkheden te navigeren langs de onderwerpen die bij elkaar horen (alle gezeur over motoren bij elkaar, alle grensovergangen, alle voedsel, gewoon alleen maar de leukste anekdotes).
Probleem is, dat mijn verhaalstijl tijdens de reis erg veranderd is: van verleden tijd aan het begin tot "tegenwoordige tijd in de ik-vorm" vanaf halverwege tot het eind. Er moet dus nogal wat gebeuren. En nog duizend fotos die door Kodak doorelkaar op CD gezet zijn...
Maleisie was na de situatie in Thailand een toevluchtsoord. De eerste dagen in een luxe hotel op Penang, toen langzaamaan gaan rijden naar Kota Bahru, vervolgens de Perenthian Islands. Heerlijk gedoken, gewoon even mijn hoofd weer helder, (fatsoenlijk) met mijn handen leren eten. Toen naar Taman Negara, waar onderweg het frame van de motor brak. Heel kortstondig rondgekeken in het park en op een gebroken motor naar KL: Shah Alam.
Bij de BMW importeur is de motor helemaal uit elkaar gehaald, is het achterframe vervangen en hebben ze de versnellingsbak zonder het goede gereedschap geopend en weer teruggebouwd. Dat alles terwijl ik met vriendin Carloyn op Tioman (per vliegtuig) aan het duiken was. Uiteindelijk een hele maand stilgestaan dankzij die verdraaide motor. Snel even wezen kijken op Cameron en Frazer Hill en toen door naar Singapore om de motor te verschepen naar Darwin.
Singapore is helemaal erg Westers - niet wat ik zocht. 'k Heb me wel doodgelachen om het tol-systeem op de wegen. Als vreemdeling is niet te zien of je nu wel, of juist niet op een gegeven tijd van de dag onder het poortje door mag rijden. Uiteindelijk te voet en per trein Singapore bekeken (ze werken dus toch, die maatregelen) en vooral veel glanzende gebouwen en veel winkels gezien. Per vliegtuig naar Amsterdam en twee weken later van Amsterdam naar Darwin. (Mijn moeder, kanker patient, bezocht.)
Maar da's geen antwoord op je vraag: Ik heb Maleisie als lui-lekker land ervaren. Overal goed voedsel te krijgen, goede wegen (met hekken rond snelwegen), onderdak vinden geen probleem en belachelijk gereduceerde prijzen. Van weeromstuit heb ik mijzelf getrakteerd op een week in een vijf-sterren hotel in Shah Alam (wachtend op de motor reparatie) voor (omgerekend) fl. 80,00 per nacht.
Ontwikkeling kent ook z'n nadelen: veel dingen zijn "geregeld". Veel regels, geboden, aanwijzingen... Het avontuur was er daarmee wel een beetje af.
Ook heb ik me verbaasd over de etnische structuur van Maleisie. De Indiers konden wel gisteren uit Mumbai zijn aangekomen. Zelfs de manier waarop ze hun hoofd schudden als ze "ja" bedoelen is een-op-een gelijk. De Chinezen zijn de betrouwbare, harde werkers die we overal zien en de Maleisiers worden beschermd door Dr. M. zelf - waarom zouden zij zich druk maken?
Al met al heb ik best plezier gehad in het lezen van de lokale kranten: Japanse encephalitus (als dat een Nederlands woord is) en duizenden varkens afgeslacht, meneer Mahatir die alom aanwezig was en de soms toch wel moeizame samenleving van de drie ethnische groepen. Het is voor Maleisie te hopen dat Mahatir niet heel plotseling aan het eind van zijn ietwat totalitair bewind komt, want ik voorzie moeilijkheden als in Indonesië.
En dan heb ik nog niets gezegd over de nieuwe (hoofd)stad, de information superhighway corridor en de luchthaven met race circuit. Ongelofelijke projecten voor z'n land. En toen ik weer terug was vernam ik wat onze langstregerende premier ter wereld doet met zijn kroonprins. Ongelofelijk.