Driving 'The Beast' through North-America
Onze daktent is verwoest!
The Beast (onze auto) is terug in Europa. Helaas verliep de reis voor onze daktent niet zonder kleerscheuren.
Zoeken naar een tent
We wilden graag een tent op ons dak, want slapen in de beperkte ruimte van een flinke auto (in de tropen!) spreekt ons niet aan. We zijn gaan kijken naar verschillende merken daktenten. De markt werd (in 2016) door Afrikanen geleid, waarschijnlijk door de lange safari traditie in die regio.
De tent is, na het voertuig, het belangrijkste onderdeel van onze uitrusting. Een tent moet je beschermen tegen het klimaat, moet je droog houden en je een veilige plek bieden waar je kunt rusten na uitputtende reisdagen. Zonder tent zou je in Alaska, met zomernacht temperaturen ruim onder 10°C, al snel onderkoeld raken. Een lekkende of slecht geventileerde tent maakt je slaapzak nat en dus onbruikbaar. In Brazilië waar niet de temperatuur, maar een mugje een probleem vormt, verwacht je dat de tent kan veranderen in een klamboe, zodat je van dengue, westnijlziekte en chikungunya verschoond blijft. Eénderde van de reistijd ben je in je tent. Je tent moet jou goed beschermen, op meerdere manieren.
Tijdens onze proefreis in Zuid Afrika hebben we geslapen in een gehuurde Eezi-Awn (met huurauto eronder). Een houten bodem, dik doek, stevige buizen en lekker donker van binnen. Makkelijk zelf te repareren, wel een beetje veel gewicht op je dak. 's Nachts te koud en als de zon erop scheen werd het veel te warm. Tijdens regen kun je niet droog instappen: de trap staat in de regen. Je regenjas of natte kleding moet 'mee naar bed': méér condens. Deze Afrikaan zou het niet worden.
Iedereen die we tegenkwamen hebben we ondervraagd over hun tent. Hannibal en Howling Moon leken erg op 'onze' gehuurde tent, met dezelfde nadelen. Een aluminium 'hard-shell' (van Alu-Cab) had een te klein bed, de immer besmeurde trap moest op het bed meereizen en de reizigers klaagden over condensvorming tijdens de koude nachten. En als dat complexe hefmechanisme ver van huis defect zou raken…
Tijdens een lange reis gaat 'alles' kapot. Het slijt, het wordt een keer verkeerd behandeld of het overkomt een ongelukje. Een scheur door een gevallen boomtak kan een enorm probleem worden. Ik zocht een daktent die ik onderweg uit elkaar kon halen: op die manier zou ik die scheur door de eerstvolgende kleermaker vlot laten verhelpen. Het liefst wilde ik onderdelen die eenvoudig zijn en die in semi-ontwikkelings landen ook te vinden zijn.
Terug in Europa ontdekten we Campwerk. In Duitsland ontworpen, elders gemaakt (zoals vrijwel alles in het pre-Trump tijdperk). Een vouwbare tent met een kunststof bodem die minder weegt en isolerend is met een tent van lichtgrijs materiaal. En een dakraam, zodat we de sterren vanuit ons bed konden zien. Dat bed is 2m40 lang, en dan komt er nog een afdak dat zich boven de trap uitvouwt. We kochten ook de vriendelijk geprijsde accessoires: een ventilatie laag voor onder de matras en een binnentent. Het was een (voor ons) nieuw merk, maar paste precies in onze profielschets.
Herinneringen aan onze reisvriend
We begonnen in Uruguay, vroeg in het voorjaar. Mooie dagen, koude nachten. Na een paar frisse nachten hebben we de binnentent tevoorschijn gehaald: wát een verschil! Het blijft binnen merkbaar warmer én we konden de buitentent weer een beetje openzetten, zodat er minder condensvorming was. Zonder binnentent hadden we de overnachting op de Salar de Uyuni (een zoutvlakte op ongeveer 3.500 meter hoogte in Bolivië) hebben vermeden. Dankzij onze warme tent hebben wij kunnen slapen op deze unieke plek (bij -5°C).
Langs de Carratera Austral (zuidelijk Chili) regent het veel (en hard!). Een ochtendlijk kopje koffie maken onder dat afdakje boven de trap zorgt voor een goed begin, ook van verregende dagen. Dankzij de zijluifels kan de tent ook in de stromende regen ventileren. De binnenkant blijft droog genoeg om de slaapzakken te laten liggen. Door de regen is de buitenkant natuurlijk niet droog bij vertrek. Door 'alles' dicht te ritsen blijft dat regenwater aan de buitenkant: het doek laat het water niet door, ook niet opgevouwen, zelfs niet na een dag rijden.
Op de pampa's in Argentinië is er niet veel schaduw. Een tent met een lichte kleur wordt veel minder warm dan een donkere. Tegelijkertijd valt deze lichtgrijze kleur niet erg op in het landschap. Langs de Amazone in Brazilië profiteerden we van de met gaas 'beveiligde' openingen aan alle vier kanten, die ons in het vochtig-warme, tropische klimaat toch goed lieten slapen.
Toen we in Mexico aankwamen, hadden we 293 nachten in de tent geslapen. Mexico-Stad ligt erg hoog: tijd om de binnentent weer tevoorschijn te halen. We grepen de gelegenheid van een geleende stofzuiger aan om alles eens goed schoon te maken. De ventilatiematten onder de matrassen hebben ongemerkt hun werk heel goed gedaan: geen vochtplekken, geen spoortje van schimmel onder ons bed!
De zomer in de Verenigde Staten en Canada bracht ons geen nieuwe weersomstandigheden, afgezien van een nachtelijke hagelbui met stenen ter grootte van duiven eieren. Wij werden er bang van, de tent niet. De hoogte van de Amerikaanse prijzen was wel nieuw. Een kampeerplaats in de VS kost soms meer dan een voordelig hotel in Latijns Amerika. Tijd om het aangename (van ergens helemaal alleen staan) te combineren met geld besparen! In de VS mag je in alle 'National Forests' gratis wildkamperen. We hebben In de USA en Canada 238 nachten in onze tent geslapen.
Na 531 nachten (aaneengesloten zou dat anderhalf jaar zijn) is de tent zichtbaar gebruikt, maar het is nooit nodig geweest de tent helemaal uit elkaar te halen voor een reparatie (één van de punten van mijn profielschets). Het buitenste regenscherm is wel een keer gerepareerd, maar dat was makkelijk. Onze trouwe tent heeft zijn functie en kwaliteit bewezen en we wilden nog meer, todat...
Een onaangename verrassing
Via Alaska en New York kwamen we met The Beast aan in de haven bij Houston waar de boot naar Europa zou vertrekken. Dat is altijd even slikken – ons rijdend onderkomen achterlaten op een anomiem haventerrein, waar een havenarbeider de auto aan boord zal rijden en er bij aankomst weer af. The Beast maakte een lege indruk: de laden waren ontdaan van alles organisch (zodat de scan voor drugs geen onnodig alarm slaat), de cabine was leeg (geen computertjes uit het dak te stelen, zoals in Mexico) en onze daktent was uitgebreid gedroogd en geventileerd voor de zeereis.
Aangekomen in Southampton wachtte een onaangename verrassing. 'Iemand' heeft de auto met flinke vaart onder iets laags doorgereden. Het aluminium windscherm (zie foto bovenaan deze pagina) ging er nog nét onderdoor, maar onze daktent niet. Eigenlijk was er buiten niet veel aan te zien, behalve dat de vloer was opengetrokken (en de isolatie zichtbaar was) en dat de buitenhoes was gescheurd. Met een sjorband hebben we de tent vastgemaakt voor vervoer naar huis.
Thuis aangekomen bleek dat eigenlijk alleen de bodemplaat (het vaste deel dat aan het roofrack zit), de trap bovenop en de hoes kapot zijn. Een reparatie in-the-bush zou mogelijk zijn geweest, maar...
Een aangename verrassing
Gedurende de 5 jaar dat onze tent onderdeel was van The Beast, hebben de mensen van Campwerk niet stil gezeten. 'Ons' model van de "Campwerk Adventure" is intussen op allerlei punten verbeterd. Zo veel dingen zijn aangepast, dat Campwerk spreekt van de nieuwe versie, zoals uitgelegd onderaan de Adventure product pagina (onder 'vernieuwingen'). Nieuwe afwatering, een extra raam, andere zijluifels en een nog sterkere, nog lichtere bodem. "Dat zouden wij ook wel willen!", al moeten we dan afscheid nemen van een trouwe, maar gewonde reisvriend. Campwerk heeft ons over de streep geholpen en binnenkort gaan we op reis met een vervangend broertje! Dank je, trouwe tent, voor de bescherming en geborgenheid die je ons zo lang hebt gegeven. We zullen je in ere houden. We verheugen ons op komende reis avonturen in een nieuwe daktent - jouw opvolger!
