Driving 'The Beast' through North-America
Tropisch warm en koud
door Isabelle Demaeght, 23 februari 2022
Nabij het bungalow park vind ik nog een Maya site (Takalik Abaj). De site is maar een deel van een stad waarvan het grootste gedeelte privé eigendom is, al van vóór dat de site ontdekt werd. Op de parking biedt een gids zich spontaan aan (als vrijwilliger). Hij is goed geïnformeerd en enthousiast. Er worden offer ceremonies gehouden waarvan we getuige zijn: een zorgvuldig gerangschikt kleuren patroon van kruiden, bloemen en hout wordt verbrand op cirkelvormige betonnen platen (de 2000+ jaar oude offerplaatsen, er vlak naast, mogen niet meer gebruikt worden.) De deelnemers wilden liever niet op de foto: één ervan omhelsde een steen die voor haar “Moeder Aarde” is. De opgravingen zijn nog steeds volop aan de gang en zullen nog jaren duren.
Op onze weg richting Mexico maken we een stop aan de (uitgedoofde) vulkaan Chicabal. De krater is een meer; er rondom zien we Maya-rituelen die door de priesters worden geleid. Vanwege zijn spirituele waarde is het niet toegestaan om te baden in de lagune. Men laat bloemstukken aan de waterkant achter na een ceremonie. Het is een plek waar stilte en rust heerst. We maken een wandeling rond het meer. De korte pauzes rond het meer nodigen uit tot meditatie.
Ik vind langs de Panamericana (de weg die Alaska en Chili verbindt) een park voor Quetzales, de nationale vogel van Guatemala. Een Quetzal is door zijn kleurenpracht erg mooi en we hebben er nog geen gezien de laatste weken. We komen aan na sluitingstijd en alhoewel we mogen kamperen voor de ingang voelt dat niet echt comfortabel en gaan we op zoek naar een alternatief. Op onze eerste kandidaat, waar we onder politiebegeleiding naartoe gaan, lukt het niet om te kamperen. Het hoofd van de politie belt met vriend Manuel en zo belanden we met dezelfde escorte op een eenzame, hoger gelegen plek in een stuk jungle dat eigendom is van Manuel.
Wanneer ik me ‘s morgens sta te wassen komen Fransisco en Nancy voorbij met hun 4 honden. Schalks vraag ik of ze zin hebben om met ons te ontbijten. Ze gaan er dadelijk op in. Later komt ook de broer van Fransisco erbij, het wordt leuk, onze voorraden verminderen gestaag, zelfs onze speciale, gerijpte Gualtemalteekse rum wordt (om 9:30 uur in de ochtend) aangesproken door Nancy. Later komen Manuel en zijn 10 jarige dochter Sofia ‘op bezoek’ om ons mee te tronen door hun uitgestrekt domein.
Onze voorraden zijn op dus dalen we af voor een middagmaal (een kwartiertje stappen terug naar de Panamericana). Ook hier vraagt iedereen om een selfie met ons. Zouden bekendheden zich zo voelen? We kopen alvast frisdrank en chips want Sofia wil deze namiddag met enkele vriendinnen op bezoek komen : )
De grensovergang met Mexico verloopt redelijk vlot al geeft de grensplaats zelf een chaotische indruk.
We rijden enkele dagen om in San Christobal de las Casas te geraken. De weg is in minder goede staat en het traject verloopt langzaam omdat er erg veel verkeersdrempels liggen waardoor vlot verkeer onmogelijk is. Bovendien vertellen omwonenden ons dat we ruim voor zonsondergang een onderkomen moeten hebben om geen last te krijgen van overvallers. De (pandemie) armoede maakt sommigen hopeloos en crimineel.
San Christobal, de culturele hoofdstad van de staat Chiapas ligt op 2200 meter hoogte en heeft daardoor een fris klimaat. Het is een populaire plaats. De historische binnenstad is (alweer) een kopie van een Spaanse stad. We lopen er diagonaal door, maken een stop bij een Franse bakkerij voor heerlijke croissants (en ja, die smaken goed op de drieëntachtigste reisdag) en komen uiteindelijk op de plaatselijke markt terecht voor onze boodschappen. We hangen hier enkele dagen rond, maar wanneer de temperatuur overdag rond de 14 graden blijft steken, wordt het minder aangenaam vertrekken we naar Puerto Arista aan de kust: 35°C overdag. Ons traject is van hoogten en laagten. Van warme en frisse temperaturen.
Zo komen we toevallig op Valentijnsdag in het nationaal park Cañon del Sumidero terecht. Het hart hiervan is de cañon die door de rivier Grijalva de laatste miljoen jaren 1000 meter is ingegraven. De cañon is 15 kilometer lang en levert tijdens een boottocht onvergetelijke beelden op, maar de grootste verrassing is wanneer we nog net voor sluitingstijd met de auto in het natuurpark geraken om de rivier van bovenaf te bekijken. Het zorgt voor adembenemende beelden. (Een volgende maal zou ik een privé boot regelen: onze toeristische attractie ruimde tijd in voor Instagram fotos van iedere opvarende. Ik denk dat we een deel van de weelderige fauna en flora uit het oog verloren zijn).
Valentijnsdag wordt ook in Mexico uitbundig gevierd. Overal staan verkopers met rode-hart-ballonnen of andere love-gadgets en we het is een kleine zoektocht naar een plek in een restaurant.
Het is een traject van verrassende kampplaatsen en steeds nieuwe ontmoetingen. Op onze kampplaats aan de kust probeert Adriaan een die-hard Canadese anti-vaxer en een jonge Nederlander te overtuigen van de noodzaak van vaccins. Ik meng me niet in die discussies omdat ze zo weinig veranderen. Ik heb in de Ardennen in april 2020 veertig patiënten (van 120 bewoners) zien sterven en voor anti-vaxers die deze ziekte ontkennen heb ik geen tijd.
Onze volgende stop is het hooggelegen Oaxaca waar we op een echt RV park terechtkomen. (Een RV is een Recreational Vehicle, denk: mobilhome, maar dan van Amerikaanse grootte. Zo’n park biedt drie aansluitingen: electriciteit, stromend water en riool voor de verplaatsbare huizen.) Het terrein is helemaal bezet met Overlanders waarvan de meesten al een stuk langer dan ons onderweg zijn. (Eén Duitser staat hier al één jaar. We noemen hem ‘de directeur’.)
Ik zal me Oaxaca blijvend herinneren om zijn mooie kleurige huizen, zijn lekker eten maar ook de mengeling van Mexicaanse mensen die op dit moment een politieke protestactie bezig zijn. Ze zien er moe en moedeloos uit.
Adriaan knutselt nog een dag aan the Beast, ik rijd met een geleende fiets naar de stad om kip, bel met de jongens en maak mijn aflevering af. Morgen gaan we weer verder...